Het Brussels Parlement bevestigde deze vrijdagnamiddag de verwerping van het voorstel van ordonnantie dat een verbod op onverdoofd slachten moest instellen. Brussels parlementslid en cd&v-fractievoorzitter Bianca Debaets begrijpt niet dat deze afspraak met de geschiedenis gemist werd: “Net als Vlaanderen en Wallonië kreeg het Brussels Gewest de kans om zijn reputatie als diervriendelijk gewest te versterken, maar helaas wogen de electorale motieven zwaarder door bij heel wat van mijn collega’s. Terwijl de nationale partijlijnen wel richting een verbod gaan. We zitten vandaag dus met een surrealistische situatie waarin Brussel zich geïsoleerd opstelt op een eiland van dierenmishandeling.”
Bianca Debaets is al lange tijd voorstander van een verbod op onverdoofd slachten. Tijdens de vorige legislatuur legde ze daaromtrent al een ontwerptekst op de regeringstafel.
“Helaas werden er al snel stokken in de wielen gestoken door de grootste meerderheidspartij”, herinnert de voormalige Staatssecretaris voor Dierenwelzijn zich. “Hetzelfde overkwam mijn opvolger Bernard Clerfayt, die nadien een parlementslid uit zijn partij een soortgelijk voorstel van ordonnantie liet indienen. Maar ondanks een hele reeks hoorzittingen, die konden bevestigen dat een omkeerbare verdoving mogelijk was om het dierenleed te kunnen verzachten, bleven de voorstanders van de rituele slachtingen onvermurwbaar. Dit is een gemiste kans om te tonen dat religie en wetenschap wel degelijk hand in hand kunnen samengaan, wat in vele moslimlanden wel al bewezen is. Onder meer in Indonesië, Maleisië, Jordanië en de Verenigde Arabische Emiraten kan het al, waarom zou het dan in Brussel niet lukken?”
Stevig verankerde geloofsgemeenschappen
Heel wat tegenstanders beweren dat de religieuze vrijheden gerespecteerd moeten worden en dat een verbod op onverdoofd slachten die vrijheden in gevaar zouden brengen, een argument dat volgens Debaets niet klopt. “Zowel het Grondwettelijk als het Europees Hof hebben geoordeeld dat een verbod op onverdoofd slachten geen inbreuk op de vrijheid van religie inhoudt. Met een evenwichtig verbod hadden we kunnen bewijzen dat geloofsgemeenschappen stevig verankerd zijn in de hedendaagse samenleving. Als ik dan hoor dat sommigen hun standpunt in de commissievergadering verdedigen door te zeggen ‘dat het onmogelijk is dat God dieren laat lijden bij het onverdoofd slachten’, dan vind ik dat redelijk hallucinant. En dat zeg ik zelf als christen, katholiek en belijdend gelovige.”
Voor Debaets is de verwerping van het verbod op zowat alle mogelijke vlakken een gemiste kans. “Deze beslissing is nefast voor het imago van onze hoofdstad”, besluit Debaets. “Eens te meer stelt Brussel zich op als een eiland en maken we ons belachelijk in de rest van het land – en ver daarbuiten. Helaas wegen politieke spelletjes blijkbaar zwaarder door dan het gezond verstand.”
