Terwijl de coronacrisis noodgedwongen letterlijk afstand creëert tussen mensen, heb ik toch het gevoel dat het ons ook dichter bij elkaar heeft gebracht. Voelen jullie dat ook zo aan? Tijdens mijn dagelijkse wandeling valt het me op hoeveel mensen elkaar terug groeten. Vroeger liepen we elkaar voorbij. Nu wordt er vriendelijk geknikt, geglimlacht en vraagt men niet zelden "ça va?". Als ik in de wachtrij sta om een take away cappuccino te bestellen, gebeurt het niet zelden dat wildvreemden met elkaar in gesprek gaan en ja, er misschien wel nieuwe vriendschappen ontstaan.
Is deze crisis vreselijk? Zeer zeker. Een ramp voor vele zelfstandigen die nu het water aan de mond hebben en vechten om te overleven. Veel erger nog voor gezinnen die een familielid hebben verloren of voor mensen die zelf vechten tegen de ziekte. En toch heb ik het gevoel dat deze crisis, met al haar narigheid en rampspoed, ook iets positiefs heeft gebracht. Het besef hoe broos het leven is. En dat hoogmoed, ego, titels en bezittingen ons niet beschermen tegen welk virus, laat staan authentiek, diep gelukkig maken. In mijn vele, vaak urenlange, telefonische gesprekken met vrienden kwam deze zin vaak terug "ik geniet opnieuw van kleine dingen". In de tuin werken, samen met de kinderen brood bakken, een boek in één ruk uitlezen... Kan u zich nog herinneren hoe lang het geleden was dat u, zonder ondertusssen met iets anders bezig te zijn, twee uur lang in de zetel zat om naar de radio te luisteren? Het was ook voor mij een herontdekking. Maar hoe zalig kan het zijn om op zondagochtend naar "Berg en Da"l te luisteren op Klara of naar Touché met Friedl Lesage. Cabaratier Freek de Jonge, de gewezen zenboeddhistische monnik Tom Hannes, Auschwitz-overleefster en hartsvrienden van Anne Frank Berthe Meijer enz. mochten allen hun kwetsbaarheid op tafel leggen en aangeven of ze in een dal of op een berg zitten. Wat een verademing. Mooie, ontroerende gesprekken waarbij de interviewer niet op zoek is naar stoere quotes of de geïnterviewde zo snel mogelijk tracht onderuit te halen.
Laten we ook na de crisis dat soort gesprekken wat vaker met elkaar voeren. Tijdens een boswandeling, een eenvoudige picknick of thuis met een goede fles wijn. En laat ons vooral, al de goede voornemens die we gemaakt hebben - wat vaker de fiets te nemen, de ratrace te laten voor wat ze is, lokale producten te kopen bij lokale handelaars, vooral niet te snel vergeten....
