Tijdens de laatste plenaire zitting voor het zomerreces wordt vandaag in het Brussels Parlement gestemd over het voorstel van ordonnantie betreffende de erkenning en subsidiëring van de diensten die actief zijn op het vlak van de beperking van de aan druggebruik verbonden risico's. Die tekst, die opgesteld werd door de meerderheidspartijen, kon echter niet op de steun rekenen van Bianca Debaets (CD&V): “Ik erken dat de brede drugsproblematiek in ons Gewest een complex vraagstuk vormt waar geen zwart-witantwoord op bestaat, maar deze tekst legt té weinig nadruk op begeleiding en afkicken.
Buurtbewoners van onder meer de omgeving van de centrale lanen, metrostation IJzer en de Varkensmarkt smeken al jaren om oplossingen. Harddruggebruik op klaarlichte dag is er schering en inslag geworden. “Daar moet paal en perk worden gesteld”, zegt Debaets. “De leefbaarheid moet omhoog. Ik ben dus voor de komst van opvangstructuren, maar de hamvraag daarbij is of mensen ook begeleid om clean te worden? Het antwoord is in dit plan alvast duidelijk negatief.”
“Drugs verwoest levens”, vervolgt Debaets. “Niet alleen die van de verslaafden zelf, maar ook van hun familie en omgeving. Mensen met een verslavingsproblematiek zijn dan ook niet gebaat met alleen maar een propere spuit die door de overheid wordt aangereikt. Dat geeft hen geen enkel perspectief om hun leven terug op het spoor te krijgen. Brussel heeft nood aan bijkomende opvangstructuren waar druggebruikers begeleid worden in hun afbouwscenario. Waar ze medische en psychosociale hulp krijgen, waar er stappen gezet worden in hun zoektocht naar ook woning en werk.”
Ook bij het sneltempo waarmee het voorstel van ordonnantie doorheen het Parlement gejaagd werd, roept vragen op bij Debaets. “Bij elk dossier dat ook maar enigszins politiek gevoelig zou kunnen liggen, zien we dat de meerderheidspartijen eerst hoorzittingen, werkbezoeken en zelfs brede overlegcommissies organiseren”, aldus Debaets. “Dossiers zoals 5G blijven jarenlang aanslepen, terwijl deze tekst op amper enkele dagen tijd ingediend wordt, in de commissie passeert en in de plenaire vergadering gestemd wordt.”
Luxemburgs voorbeeld
Hoewel de meerderheid in haar tekst verwijst naar enkele positieve buitenlandse voorbeelden, zijn dergelijke druggebruikersruimtes geen vanzelfsprekende garantie op succes. “Ik was zelf onlangs nog op werkbezoek in Luxemburg-Stad, waar men enkele jaren terug ook een druggebruikerscentrum opende”, stelt Debaets. “Helaas heeft men daar veel te weinig ingezet op begeleiding en opvolging, waardoor het centrum een hotspot is geworden voor dealers, prostituees en allerhande criminelen. De hele buurt rond het centrum is er inmiddels onleefbaar geworden en men wil de boel er eigenlijk liefst gewoon sluiten. Dat zijn toch ernstige waarschuwingssignalen die we moeten aangrijpen om hier in Brussel niet in dezelfde val te trappen.”