In zijn antwoord op een vraag van parlementslid Bianca Debaets (cd&v) in de commissie Binnenlandse Zaken van het Brussels Parlement bevestigde Minister-President Rudi Vervoort dinsdagvoormiddag dat het cocaïnegebruik in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest over de loop van de afgelopen zeven jaar significant gestegen is. De vzw Transit – dat door het Gewest werd aangesteld om de preventie en opvang rond de drugsproblematiek te beheren – deelde in 2021 maar liefst 14.300 crackpijpjes uit, tegenover amper 600 in 2015. “Dat zijn er dus 24 keer zoveel op amper zes jaar tijd!”, stelt Debaets. “Die exploderende cijfers zijn erg zorgwekkend en ik blijf het dan ook enorm jammer vinden dat er in de druggebruikerscentra niet voldoende ingezet wordt op het noodzakelijke luik rond afkicken.”
De consumptie van cocaïne is duidelijk aan het stijgen onder de (jonge) bevolking. Een verklaring daartoe zou liggen in het feit dat de kostprijs de afgelopen jaren niet gestegen is, waardoor dergelijke harddrugs alsmaar toegankelijker worden.
“De cijfers die de Minister-President deze ochtend meedeelde, bevestigen deze kwalijke tendens”, aldus Debaets. “Op zeven jaar tijd zijn we van 56% naar 74% gebruikers van crack – de rookvorm van cocaïne – gegaan in de onthaalantennes van Transit en andere soortgelijke openbare structuren. Dat is erg zorgwekkend, vooral aangezien dit fenomeen zich ook vertaalt in druggebruik in de openbare ruimte, zoals in de metrostations, en dat brengt dan weer heel wat overlast met zich mee voor pendelaars of buurtbewoners in bepaalde wijken.”
Vervoort herhaalde ook dat safe.brussels (de nieuwe naam van ‘Brussel Preventie en Veiligheid’) al verschillende inspanningen levert om dit fenomeen te bestrijden, in samenwerking met de gemeenten, de politiezones en het middenveld.
“Uiteraard heeft het federale niveau ook heel wat verantwoordelijkheid in dit dossier, zeker wanneer het gaat over de grote drugsnetwerken en zware criminaliteit”, preciseert Debaets. “Toch moet het Brussels Gewest dit probleem ook kordaat durven aanpakken. We moeten inzetten op het nodige preventiewerk en daarnaast ook werk maken van de sociale re-integratie, waardoor we druggebruikers opnieuw richting een goede gezondheid kunnen leiden. De publieke drugcentra mogen niet zomaar een gebruikersruimte worden, waar geen werk gestoken wordt in het effectieve afkicken van druggebruikers.”
