Vandaag vormde de prostitutieproblematiek het centrale thema in de commissie Binnenlandse Zaken van het Brussels Parlement. Zowel vanuit de meerderheid als vanuit de oppositie lagen er voorstellen op tafel, maar uiteindelijk werden de teksten van Bianca Debaets (cd&v) en van N-VA weggestemd. “Dat is zeer spijtig, want uiteindelijk steekt de meerderheid hiermee opnieuw de kop in het zand voor enkele zeer belangrijke aspecten van deze problematiek”, betreurt Debaets.
Zowel de N-VA-fractie als cd&v-fractieleidster Bianca Debaets dienden enige tijd terug een voorstel van resolutie in met het oog op het aanpakken van de prostitutieproblematiek in het Brussels Gewest. De meerderheid kon zich daar toen niet in vinden en besloot in tussentijd hoorzittingen te organiseren om een beter zicht te krijgen op de situatie. Vooral een goed omkaderde gedoogzone, zoals de Antwerpse Villa Tinto, bleek meteen moeilijk te liggen bij de meerderheid omwille van weerstand van de burgemeesters. “Daarmee wordt nog maar eens bevestigd waar de echte macht ligt”, aldus Debaets. “Bovendien is het toch zeer cynisch dat men liever de absolute chaos van de Aarschotstraat behoudt eerder dan te werken aan een nieuw complex, waar veiligheid en omkadering door politie en welzijnswerk gewaarborgd zijn.”
Voor Debaets zijn er dus twee cruciale elementen die ontbreken in de tekst van de meerderheid. “In de eerste plaats wordt er nergens gesproken over het laten verdwijnen van straatprostitutie”, licht Debaets toe. “Nochtans is die vorm van prostitutie vaak erg gevaarlijk voor sekswerkers én zorgt het voor heel wat overlast voor de buurt. Een tweede element, dat nauw samenhangt met die uitbanning van straatprostitutie, gaat over de creatie van minstens één zone waar we raamprostitutie kunnen gaan groeperen en beter monitoren – naar het voorbeeld van wat men dus in Antwerpen gedaan heeft met Villa Tinto.”
De tekst van de meerderheid liet dan ook een wrange nasmaak na bij Debaets. “Ik vraag al meer dan vijftien jaar, zowat sinds het begin van mijn loopbaan in de Brusselse politiek, naar meer gewestelijke coördinatie rond de prostitutieproblematiek. Maar na al die jaren blijft het rapport een erg mager beestje. Men blijft de kop in het zand steken voor verschillende belangrijke aspecten van deze problematiek. Op deze manier zal het nog heel wat langer duren vooraleer we effectief vooruitgang kunnen boeken inzake deze problematiek. De buurtbewoners en de sekswerkers zijn de dupe van dit getalm.”
